Az Kalan Gölge'nin Osman'ı önce doğduğu yerde düşe kalka, sonra dünya üzerinde düşe kalka yaşadıdurdu. Durdu ama öyle durmak değil. Yaşamaya yemin etmiş gibi debelendi durdu. Okullar okudu, askeregitti, darbeler gördü ve rüyalar, dünyaya baktı; hayatın yüzüne. Okyanuslar aştı, parklarda yattı, yürüdühem de çok, biz de onunla beraber. Görmedi, etrafında pervaneler vardı. Sonra bir gün oturup kendine lafanlatmaya başladı Osman oğlu Osman; kendine laf dinletmeye.Gönlun genişti senin, uçmak istedin, açmak istedin, kaçmak istedin.
