20 yüzyılın ikinci yarısında ortaya çıkan, somut meyvelerini ise 21 yüzyıldan itibaren vermeye başlayanepigenetic paradigma, 20 yüzyıla neredeyse baştan sona hâkim olan genetik paradigmayısorgulamakta, onun sınırlarını, eksiklerini, içerdiği sorunları ve çelişkileri gösterirken onu da kapsayandaha bütünleyici bir çerçeve sunmaktadır.Epigenetik, genetiğin bir kısmını aynıyla devralma, bir kısmına itiraz etme, bir kısmını ise tashih ediptamamlama iddiasındadır. Giderek ivme kazanan bu dönüşüm, felsefe-bilimde farklı bir doğa ve dahaözelde insan doğası tasarımı da teklif etmektedir. Modern fizikte yaşanan devrime nispetle çok dahasıkıştırılmış bir zamanda gerçekleştiği anlaşılan bu dönüşümün, bir disiplin olarak biyolojinin yapısalfarklarını vurgulamanın ötesinde ne gibi felsefi anlamlar barındırmakta olduğu bu çalışmanın ele aldığıkonular arasındadır.Özellikle çevreyle etkileşimin kritik rolüne yaptığı vurguyla epigenetik, gen ve genetik merkezlibiyolojiyi, paradigma içi revizyonlardan öte köklü bir dönüşüme zorlamakta; kültür/çevre etkisini hesabakatan; gelişim olgusunu ve etkileşim ağlarını merkeze alan; indirgemeciliği karmaşıklık,beliriverme ve çoklu-gerçeklenebilirlik benzeri fenomenlerden hareketle açıklamaya çalışan dahabütünlemeci bir biyoloji tasarımı önermektedir.***Ketebe Yayınları, epigenetik konusunda Türkçedeki bu ilk telif eseri yayımlamakla hususen biyolojifelsefesine yaptığı katkı dolayısıyla kıvanç duymaktadır.
