Heidegger felsefenin geniş yollarına karşı patikalar önerir. Çünkü düşünülmesi gereken çokbüyüktür ve onu hiçbir zaman kuşatamayız. Yapabileceğimiz, bir patika bulup yol almaktır. Zatenfelsefe de bizden hep yolda olmamızı ister. Öte yandan, Platon'dan bu yana filozoflar yollaradeğil, yola inanmıştır. Bu yüzden Heidegger'e göre felsefenin ifsadı, metafizik ile başlar. Batımetafizik geleneği tanım yaparken; sahici düşünme ve onun en halis şekli olan şiir ise betimler.Düşünme ve şiir bir patika açtığında, şey şeyler, dünya dünyalaşır, dörtlü toplanır, dil konuşur.Bu çalışmanın temel gayesi, metafor nosyonuna giden, diğer taraftan metafizik ve onun anacaddeleri ile kesişmeyen, büyük kavşaklara ulaşmayan bir patika bulmaktır. Arayış şu sorularlailerler: Heidegger neden bir taraftan metaforu metafizik, metafiziği ise Varlığın unutulması ileilişkilendirirken, özellikle Varlık ve Zaman'dan sonra yazdığı eserlerde metaforlarla örülü bir dilkullanır? Metaforu metafiziğe başvurmadan anlatmak mümkün müdür? Çok anlamlılığı doğurandinamik nedir? Şair veya düşünür bir metafor kullandığında duyusal-düşünsel, özne-nesne ve ses-anlam arasında vuku bulan eğer bir transfer değilse nedir?Yazar metaforun çalışma mekanizmasını, sarkaç metaforu üzerinden anlatırken hem kavramınkendisine, hem de Heidegger düşüncesine yeni bir perspektif açıyor. Bu haliyle eser okuru, dilinuçurum yönüne, yüksekliğin derinlikle buluştuğu o güvenli alana, güvenin arkasındaki karanlığa,şiirin uzak yakınlığına davet ediyor.
