İmam Mâlik, Mâlikilik mezhebinin temel usullerini ortaya koyan ve dinin ana kaynakları olan Kur’an-ı Kerim ve Sünnet’in doğru olarakanlaşılması konusunda kendisine mahsus yöntemi belirleyen büyük bir âlimdir. Kaynaklarının çoğunluğunun ittifakına göre tahminen h. 93 yılındadünyaya gelmiş ve h. 179 yılında vefat etmiştir. Yaşadığı dönemde Medine şehrinin dışına çıkmamıştır. Yaşadığı dönemde Medine’nin önde gelenalimlerinden ilim alan İmam Mâlik, çok genç yaşlarda Mescid-i Nebevi’de ders veren hocalar arasına girmiştir. O dönemde Medine, Hz. Peygamberve ashabından tevarüs ettiği hadis kaynaklı ilimle, karşılaşılan şer’î-amelî meseleleri çözmede hadise bağlı bir yöntem benimsemişti. İmam Mâlik dehadis kaynaklı bu yöntemi benimsediği gibi aslında sözlü olarak bir nakil bulunmamasına rağmen toplumun uygulamayı adet haline getirdiği yaşambiçimini de bir hukuk kaynağı haline getirmiştir. Buna Amel-i Ehl-i Medine ismini vermiştir. Bu kaynakla kendisine ulaşan hadislerin güvenilirliğinitest ettiği gibi, herhangi bir meselenin çözümünde naklî bir delil yoksa Medine toplumunun uygulamasını, tıpkı bir nakli delil olarak değerlendirerekmeseleleri çözmede ondan yararlanmıştır. İmam Mâlik’in bir diğer özelliği de Muvatta isimli eseridir. Muvatta’ını fıkıh bablarına göre tertip edenİmam Mâlik, dönemin halifesinin arzusu üzerine bu çalışmaya başlamış fakat ölene kadar eserini daima inceleyerek üzerinde değişiklikler yapmıştır.İmam Mâlik’in yetiştirmiş oldu öğrencileri arasında sonraki dönemlerde mezhep imamı olacak olan İmam Şâfiî, Hanefi mezhebinin kurucu imamlarıarasında zikredilen İmam Muhammed gibi büyük fıkıh alimleri de yer almaktadır. Bu çalışmada ana hatlarıyla İmam Mâlik’in hayatı, hocaları,talebeleri, eserleri, muhaddisliği, fakihliği ve öğretmenliği konuları anlatılacaktır.
