İslam Dışı Fırkalar, mutekaddimûn döneminde kuruluş ve gelişimini tamamlayan ve muteahhirûn döneminin başlarında neredeyse tamamıyla inkıraza uğrayan Mutezile geleneğinin, en hacimli klasiği olan Muğnî kulliyatının önemli bir parçasıdır. Mutezile'nin doğuşundan beşinci yüzyılın başına kadar gelen süreçte tartışılan tüm konuları ihtiva eden Muğnî, aslında sadece Mutezile için değil, butun bir nazarî duşunce için klasik sayılmaktadır. Zira ilk dört yuzyılda kelam alanında telif edilmiş bu hacimde bir eser gunumuze ulaşmamıştır. Muğnî Külliyatı'nın bu cildi temelde iki konuyu içermektedir: İslâm dışı inanç ekolleri ve Allah'ın isim ve sıfatları. İlk bölümde Mâneviyye, Mazdekiyye gibi eski İran dinleri ve bu dinlere mensup kimselerin görüşleri incelenmekte; Mecûsîlik, Hıristiyanlık ve mezhepleri, Cahiliye dönemi inançları ise ayrı birer başlık altında ele alınmakta. Vahyin insanların uzlaştığı dil üzerine nazil olduğunu belirten Kâdî Abdülcebbâr, son bölümde, Allah'a isim ve sıfat verilirken hangi yöntemleri esas almak gerektiğine değinerek şerî bir izin olmadan Allah'a sıfat verilip verilmeyeceğini tartışmıştır. Kâdi Abdulcebbâr'ın bu kıymetli eserinin Turkçeye kazandırılması, genelde erken döneme ait kelam tarihi çalışmalarını, özelde Mutezile çalışmalarını derinden etkileyecek ve Turkiye'de kelam ve felsefe çalışmalarının seyrini değiştirecektir.