Her insan dünyaya tertemiz ve kıymetli bir varlık olarak gelir. İnsan çocukluğunda damasumdur, temizdir. Ancak büyüyüp günaha bulaşmaya başladığında, kalbi de katılaşmayabaşlar. Günahları arttıkça insancıl vasıflarını kaybeder, yaratılış gayesini unutur. Öze dönüş,insanın kendi asli ve insancıl vasıflarına; merhamet, sabır, vefa, affedicilik, yardımseverlikgibi güzel ahlakı temsil eden değerlerine geri dönmesidir. Öze dönüş, insanın kendi içdünyasına yönelerek, tefekkürle, kulluğunun bilincine varması ve bu sayede hayatına,ruhuna ve davranışlarına anlam kazandırmasıdır. Yüce Allah'a ve O'nun insanlar içinbelirlediği hayat çizgisine yönelerek, verdiği nimetlere minnettar olarak, O'na dil, kalp vebedenle şükretmesidir.
